Kryzys nie jest winą żadnego państwa członkowskiego, ale wszyscy odczuwają ogromny wpływ gospodarczy. Mamy moralny obowiązek pomagać i wspierać tych na linii frontu. Najpierw ucierpią pracownicy, osoby prowadzące działalność na własny rachunek, firmy rodzinne i MŚP – kręgosłup naszych społeczeństw i gospodarki europejskiej. Stawką dla przetrwania MŚP i jednolitego rynku jest przetrwanie europejskiej gospodarki.
Oprócz obaw o swoje zdrowie, ludzie obawiają się o swoją pracę, a naszym celem jest zapobieganie jak największej liczbie utraconych miejsc pracy, we współpracy z państwami członkowskimi. Szczególną uwagę należy zwrócić na państwa członkowskie, które najbardziej ucierpiały, i te, które wciąż wychodziły z kryzysu finansowego.
Bezprecedensowy charakter szoku COVID-19 wymaga natychmiastowych środków, a także ambitnego planu naprawy, uruchamiając całkowitą reakcję pandemiczną UE i EBC do ponad 1 bln euro oraz połączone wysiłki Europy i państw członkowskich w kierunku 3 bln euro, aktywując wszystkie istniejące narzędzia w celu zapewnienia solidarności finansowej i opracowania nowych, wspólnie finansowanych instrumentów finansowych i źródeł dochodów, które mają wystarczającą wielkość i długi okres zapadalności, aby były w pełni skuteczne. W naszym wspólnym interesie leży okazywanie jak największej solidarności i odpowiedzialności. Wszystkie 27 państw członkowskich i UE powinny opowiedzieć się za regionami najbardziej potrzebującymi.
Aby zapewnić szybką operacjonalizację planu odzyskiwania, proponujemy:
- Wykorzystanie wszystkich dostępnych środków i niewykorzystanych pieniędzy w bieżącym budżecie UE, w tym nadwyżki i niewydanych marż oraz Funduszu Dostosowania do Globalizacji, aby szybko rozdzielić pomoc finansową na regiony i przedsiębiorstwa, które ucierpiały najbardziej oraz umożliwić jak największą elastyczność wykorzystania funduszy, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasady należytego zarządzania finansami i zapewnieniu, że fundusze dotrą do najbardziej potrzebujących. W tym celu z zadowoleniem przyjmujemy niedawną propozycję Komisji Europejskiej, dotyczącą utworzenia instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych;
- Przedstawienie i szybkie osiągnięcie porozumienie w sprawie nowego wniosku dotyczącego następnego wieloletniego budżetu UE (WRF), które muszą być znacznie wyższe, aby były prawdziwym instrumentem solidarności i spójności, odzwierciedlające właściwe priorytety i obejmujące wystarczający margines na nieprzewidziane wydarzenia, w tym przyszłe pandemie, a także znaczny wzrost pozycji związanych z inwestycjami i badaniami oraz środków służących przyspieszeniu ożywienia po kryzysie, w tym „strategii szybkiego uruchomienia MŚP”, „nowej europejskiej strategii turystycznej” oraz wsparcie dla sektora kultury i edukacji. W przypadku braku porozumienia w sprawie kolejnych WRF oczekujemy, że Komisja Europejska zaproponuje teraz plan awaryjny, który przedłuży czas trwania trwających programów finansowania po dniu 31 grudnia 2020 r., w oparciu o obecne WRF i obejmujący ponowne ukierunkowanie obecnych programów w celu zaradzenia sytuacji stworzonej przez pandemię koronawirusa;
- Utworzenie Funduszu Solidarności Koronawirusa UEw wysokości co najmniej 50 miliardów euro, na który składa się do 20 miliardów euro poza pułapami WRF w postaci dotacji i do 30 miliardów euro w formie pożyczek, gwarantowanych z budżetu UE (oba z góry w pierwszych dwóch latach, kolejne WRF – lub w przypadku braku porozumienia w sprawie WRF we właściwym czasie, rozłożone na okres nieprzewidziany), wspieranie wysiłków finansowych podejmowanych przez sektory opieki zdrowotnej wszystkich państw członkowskich w czasie obecnego kryzysu, a także inwestycji w sektorze opieki zdrowotnej na stanowisku -kryzys, aby systemy opieki zdrowotnej były bardziej odporne, ale koncentrowały się na najbardziej potrzebujących;
- Wspierać rozwój nowego instrumentu lub nowe wykorzystanie istniejących instrumentów w państwach członkowskich najbardziej dotkniętych gospodarczo, w tym poprzez odpowiednie i skuteczne stosowanie EMS;
- Wspierać EBC i Komisję Europejską w ich determinacji, by robić „wszystko, co trzeba”, aby pomóc europejskiej gospodarce wyjść z tego bezprecedensowego kryzysu silniejszego niż kiedykolwiek, w uznaniu faktu, że kryzys ten nie był winą żadnego państwa członkowskiego. Wspierać stosowanie art. 122 Traktatu w sprawie pomocy finansowej dla państw członkowskich znajdujących się w trudnej sytuacji ze względu na wyjątkowe zdarzenia pozostające poza jego kontrolą, a także związane z kryzysem wykorzystanie maksymalnej elastyczności w pakcie stabilności i wzrostu, aby skutecznie zareagować na kryzys, a później powrócić do zrównoważonych rachunków publicznych;
- Stworzenie europejskiego systemu wspierania przezpaństwo pracy w niepełnym wymiarze godzin, obejmującego rekompensatę części utraconego wynagrodzenia pracownika z powodu skrócenia czasu pracy. Biorąc pod uwagę pilną potrzebę ochrony miejsc pracy i płac podczas oczekiwania na przyszły wniosek Komisji Europejskiej w sprawie ewentualnego europejskiego systemu reasekuracji bezrobocia, z zadowoleniem przyjmujemy jego wniosek SURE. Ten tymczasowy instrument należy wdrożyć szybko i skutecznie w regionach i państwach członkowskich najbardziej dotkniętych;
- Zaspokojenie pilnych potrzeb płynnościowych naszych firm, zwłaszcza MŚP i osób samozatrudnionych, poprzez zwiększenie kapitału własnego EBI i ustanowienie specjalnego nadzwyczajnego funduszu EBIw celu zapewnienia płynności MŚP, które doświadczają tymczasowego i dramatycznego spadku dochodów z powodu kryzysu. Pieniądze czerpane z tego funduszu mogłyby zostać wykorzystane do zapłaty wynagrodzeń lub zobowiązań dłużnych i miałyby bardzo niską lub zerową stopę procentową;
- Domagamy się aktywnej roli sektora bankowegow tym kryzysie, umożliwiając przedsiębiorstwom i obywatelom cierpiącym finansowo w wyniku COVID-19 tymczasowe obniżenie lub zatrzymanie spłat zadłużenia lub kredytu hipotecznego, zapewniając maksymalną elastyczność w traktowaniu nieściągalnych pożyczek, czasowo zawieszając wypłatę dywidendy i obniżając często nadmierne stopy procentowe. W tym celu organy nadzoru muszą wykazać się dużą elastycznością;
- Wspieranie MŚP poprzez przegląd prawodawstwa UE pod kątem COVID-19i wyraźne ograniczenie biurokracji, w tym działania regulacyjne podejmowane przez agencje UE. Ponadto należy zapewnić, aby planowane przepisy nie spowodowały dodatkowej niepewności podczas kryzysu.
- Państwa członkowskie powinny zapłacić wszystkie zaległe rachunki na rzecz MŚPw ciągu 7 dni, aby uniknąć dalszego ograniczania w dostępie gotówki MŚP;
- Pomocy państwaw postaci bardziej elastycznych wytycznych oraz zwiększeniu de-minimis wsparcia dla rolnictwa i rybołówstwa oraz dodatkowych funduszy EFSI;
- Unikanie ogólnych podwyżek podatków, domaganie się zaś wkładu od tych, którzy czerpią zyski finansowe z kryzysu w postaci znacznej opłaty solidarnościowejza spekulacyjną krótką sprzedaż na rynkach finansowych. Dochody zostaną wykorzystane na wsparcie systemów opieki zdrowotnej w regionach najbardziej potrzebujących;
- Utrzymanie przy życiu kluczowych branż, takich jak przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, stal lub sektor transportu, w razie potrzeby wspieranie ich poprzez dokapitalizowanie, nie zakłócanie konkurencji i zwracając uwagę na zachowanie mniej uczęszczanych i dochodowych tras. Zapobieganie nagłym spadkom cen akcji kluczowych branż z powodu kryzysu, zapobieganie wrogim przejęciem przez konkurentów spoza UE;
- Podjęcie niezbędnych środków, aby zagwarantować przetrwanieeuropejskiego przemysłu lotniczego. UE musi zareagować na trudności, z jakimi boryka się ten strategiczny sektor, jeśli chodzi o kapitalizację, zatrudnienie i jego wpływ na inne branże, takie jak turystyka. Zapewniając przetrwanie europejskim liniom lotniczym, konsumenci będą chronieni. Tymczasowy przegląd rozporządzenia 261/2004 (który nie był pomyślany na wypadek kryzysu takiego jak COVID-19) byłby pierwszym krokiem w tym kierunku;
- Zachowanie różnorodności kulturowej i dziedzictwa Europy: w czasie kryzysu należy wspierać rzemieślników, muzyków, twórców i przedstawicieli kultury. Wspierać należy także sektor turystyczny za pomocą odpowiednich polityk, takich jak pomoc państwa i zasoby z dostępnych instrumentów.